Szanowny Księże Dyrektorze

Prenumeruję „Zeszyty” od końca 2009 roku. W tym też roku zachorował bardzo poważnie mój wnuczek. W wieku 5 lat miał wykonaną operację na otwartym serduszku (duże tętniaki na naczyniach wieńcowych w wyniku postępującej choroby – dziecko do tej chwili było zdrowe). Założono pomosty na naczyniach. (Wcześniej miał też zawał mięśnia sercowego.

   Jestem pielęgniarką i pewnego dnia, będąc na obchodzie lekarskim (mój wnuczek był już wtedy w bardzo dobrych rękach i czekał na operację), na sali chorych w moim Oddziale dostrzegłam na parapecie ulotkę z blankietem na prenumeratę „Zeszytów Maryjnych”. Pomyślałam: czy to znak od mojej ukochanej Matki? W moich oczach pojawiły się łzy i myśl: Do kogo mam się udać jak nie do ukochanej Matki? W tym wielkim zmartwieniu, smutku i przygnębieniu, wiedząc, że życie wnuczka stoi pod znakiem zapytania, zabłysnął promyk nadziei.
   Dziś wiem, że to nie ja spojrzałam na Maryję, ale Ona na mnie, dając znak, że wszystko będzie dobrze. To Ona zachęciła do prenumeraty „Zeszytów”, abym mogła z nich czerpać siłę, wiarę i nadzieję. Do dzisiaj prenumeruję „Zeszyty”, a po przeczytaniu oddaję je do kaplicy szpitalnej, by dzielić się nimi z innymi chorymi.
   Po raz kolejny Maryja pomogła mi i mojej rodzinie w ciężkiej chwili mojego życia. Objęła mnie miłością i wsparciem. Wiem, że Maryja jest moją Przewodniczką, Opiekunką i Nauczycielką. Nigdy mnie nie opuściła, gdy się do Niej zwracam.
   Dziękuję całej Redakcji za trud, jaki wkłada w redagowanie „Zeszytów Maryjnych”, życzę zdrowia oraz opieki Matki Bożej. Życzę, aby „Zeszyty Maryjne” doczekały się 200-setnego wydania i więcej.

Szczęść Boże
Czytelniczka